Kawiarnia Obywatelska

Jej celem jest rozpoczęcie debaty, zbieranie opinii uczestników i dyskusja wokół nich oraz budowanie relacji pomiędzy uczestnikami/grupami uczestników. Charakter zbliżony do nieformalnego spotkania. Ma 3 fazy: wypowiadania przez każdego własnego stanowiska, komentowanie stanowisk innych i podsumowanie w otwartej dyskusji. Liczba uczestników to najlepiej 8-10 osób.

Opis techniki

Kawiarnia Obywatelska  (nie mylić z World Cafe) jest metodą nastawioną na dialog – on sam w sobie jest celem. Jest to nieformalne spotkanie, gdzie ok. 8-10 uczestników dyskutuje między sobą na ważny dla nich temat. Nie jest to metoda, która służy do osiągania porozumienia czy podjęcia decyzji.

W czasie dyskusji obowiązuje 6 podstawowych zasad, których powinni przestrzegać uczestnicy:

• otwartość – słuchaj i szanuj inne punkty widzenia
• akceptacja – powstrzymuj się od oceny
• ciekawość – próbuj zrozumieć racje innych, a nie przekonywać ich do swoich racji
• odkrycia – kwestionuj przyjętą wiedzę i szukaj nowych informacji
• szczerość – mów o tym, co jest dla ciebie osobiście ważne
• zwięzłość – mów szczerze i z głębi serca, ale nie przedłużaj bez potrzeby

Aby przeprowadzić Kawiarnię Obywatelską należy przygotować odpowiednie miejsce (spory stół w kawiarni, bibliotece lub innym dostępnym miejscu), plakietki z imionami uczestników, żeby mogli się do siebie zwracać po imieniu oraz ewentualnie napoje i przekąski. Dobór uczestników jest otwarty – zaproszeni są wszyscy zainteresowani, jednak należy pamiętać o wielkości grupy, w której format ten najlepiej się sprawdza. Stąd dobrym pomysłem może być organizacji kilku Kawiarni Obywatelskich z rzędu. Inną możliwością jest organizacja dyskusji w odpowiedniej wielkości grupach.

Na początku spotkania prowadzący wita uczestników i przedstawia im sześć zasad dyskusji, ustala temat spotkania i godzinę zakończenia. W pierwszej rundzie każda osoba po kolei się przedstawia krótko siebie oraz to, co myśli o temacie spotkania. Na tym etapie nie ma możliwości na odpowiedzi i komentarze pozostałych uczestników. W następnej rundzie, gdy wszyscy się już poznali, każdy może odnieść się do tego, co zostało powiedziane wcześniej. Po zakończeniu tej rundy, rozpoczyna się właściwa dyskusja, w której osoby mogą mówić bez ustalonego porządku. W razie problemów ze zdyscyplinowaniem grupy, gdy osoby mówią jednocześnie, można użyć niewielkiego przedmiotu, który przydziela głos – ten i tylko ten, kto go trzyma może w danym momencie mówić. Jest to zazwyczaj najdłuższa i najbardziej żywiołowa część dyskusji. Na zakończenie prowadzący prosi jeszcze raz wszystkich uczestników, aby po kolei powiedzieli, co wyniosą z tej dyskusji i co było dla nich najciekawsze.

Przebieg:

1. Przygotowanie (głównie organizacyjne i dobre sformułowanie problemu/tematu)
2. Przedstawienie zasad, tematu
3. Przedstawienie się i swojego zdania na temat zagadnienia, bez możliwości wzajemnego komentowania się prelegentów
4. Odniesienie się do wcześniejszych głosów
5. Właściwa dyskusja z możliwym udziałem doradczym ekspertów
6. Runda kończąca „co wynoszę ze spotkania”
7. Opracowanie i upublicznienie wyników

Szerszy opis: Więcej informacji o tej technice można znaleźć na stronie jej poświęconej.