Komórki planujące

Opis techniki

Metoda (ang. Planning cells, niem. Planunszellen) polega na zaangażowaniu grupy ok. 25 losowo wybranych osób, które w wyznaczonym okresie (np. jednego tygodnia) pełnią funkcję konsultantów w obszarze wybranego zagadnienia – jakichś planowanych działań w obszarze polityki publicznej. W niektórych przypadkach wskazane jest, by takich komórek było więcej i by pracowały równolegle. W niektórych przedsięwzięciach bierze udział nawet do 500 osób.

Grupie towarzyszy dwóch moderatorów, którzy odpowiadają za prowadzenie procesu, dostarczanie informacji wymaganych przez uczestników i moderowanie dyskusji. Uczestnicy komórki planującej nabywają i wymieniają się informacjami na temat zagadnienia, nad którym pracują, poznają i dyskutują między sobą na temat możliwych rozwiązań oraz analizują je pod kątem pożądanych i niepożądanych konsekwencji. W czasie spotkań eksperci i interesariusze mogą przedstawiać członkom komórki swoje stanowiska. W wyniku prac komórki planującej powstaje „obywatelski raport”, który jest następnie przekazywany władzom i samym uczestnikom.

Metoda sprawdza się najlepiej w przypadku palącego problemu, który musi być rozwiązany w krótkim czasie. Musi to być jednak kwestia, co do której znane są potencjalne, zróżnicowane rozwiązania, które niosą za sobą różne korzyści i ryzyka. Istotną rzeczą jest to, że zazwyczaj jest ona organizowana na zlecenie lub przynajmniej w bardzo silnej współpracy z władzami.

Różnice między komórkami planującymi a sądami obywatelskimi nie są wielkie. W tym wypadku dobór uczestników jest całkowicie przypadkowy, sam proces trwa nieco dłużej, a scenariusz przewiduje 16 oddzielnych bloków. Jednak główna idea jest bardzo podobna w obydwu technikach.

Metodę komórek planujących została opracowana w latach 70-tych na Uniwersytecie w Wuppertalu (Niemcy) przez prof. Petera Dienela. I właśnie w Niemczech jest ona najbardziej rozpowszechniona. Była także stosowana m.in. w Hiszpanii w Kraju Basków i Katalonii.

Więcej informacji o metodzie i sposobach jej wykorzystania w języku angielskim znajduje się tutaj, natomiast specjalnie dedykowana komórkom planującym strona internetowa dostępna jest tylko w języku niemieckim.

Technika została zastosowana w konsultacjach programu gospodarowania odpadami w niemieckim Aachen.

Opis techniki powstał w ramach projektu „Wzmacnianie mechanizmu partycypacji w m.st. Warszawy” współfinansowanego przez Norwegię w ramach Norweskiego Mechanizmu Finansowego oraz ze środków budżetu Państwa, realizowanego przez Centrum Komunikacji Społecznej Urzędu m.st. Warszawy.