Gminny Plan Działania – partycypacyjne zarządzanie gminą w Figaro (Hiszpania)
Rok realizacji: 2011 - 2012Decyzje o małej architekturze na klimatycznym rynku, o dostępie do bezprzewodowego internetu dla wszystkich mieszkańców, o pisowni nazwy miejscowości (kontrowersyjna), o strategicznych kierunkach rozwoju i dużych inwestycjach gminnych (raz na cztery lata), co roku budżet partycypacyjny – w tych sprawach za każdym razem to mieszkańcy Figaro mają głos ostateczny. Praca na rzecz transparentnego i zarządzanego partycypacyjnie urzędu gminy, którą wykonano w Figaro w ciągu ostatnich 10 lat, nie była łatwa. Przystąpiono do niej w warunkach braku zaufania do nowych władz i głębokiego podziału społeczno-politycznego.
Spis treści
1. Esencja projektu
Inicjatywa | Gminny Plan Działania na lata 2012-2015 (Figaro, Hiszpania) |
Miejsce/czas | gmina Figaro-Montmany, Hiszpania, 09.2011-03.2012 |
Kontakt | Lluc V. Pelàez, burmistrz, pelaezvl@diba.cat, Ajuntament de Figaró–Montmany, tel.: 00 34 938 429 111, www.figaro-montmany.cat |
2. Kontekst
Zanim przejdę do opisu historii, która miała miejsce w Figaro zachęcam do zapoznania się z krótkim filmem animowanym o wyzwaniach zarządzania partycypacyjnego w samorządzie przygotowanym przez Fundację Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych. W animacji swoją rolę odgrywa również sposób zarządzania partycypacyjnego zaadaptowany w Figaro.
Przez 20 lat od upadku faszystowskiego reżimu w Figaro-Montmany rządzili ci sami ludzie. Mimo intensywnego rozwoju okolicznych gmin i całej Katalonii, Figaro nie korzystało z nadarzających się szans na zmiany. Rządzącym nie zależało na tym, żeby modernizować, zmieniać, odpowiadać na potrzeby mieszkańców. Skupieni byli na konserwowaniu istniejącego stanu rzeczy: podtrzymywaniu swoich rządów, a przez to lokalnych wpływów, stanowisk i korzyści z nich wynikających. Działalność urzędu nie była transparentna, chodziło raczej o unikanie trudnych pytań, ukrywanie polityki opartej na nepotyzmie i korupcji.
3. Opis procesu
Zobowiązanie władzy do współpracy i współdecydowania wraz z obywatelami
Gminny Plan Działania (GPD) jest najważniejszym dokumentem strategicznym w gminie. Dzieli się na dwie części: znaczących inwestycji gminnych i pozostałych najważniejszych działań urzędu i zarządu gminy. Jest tworzony raz na cztery lata, tuż po wyborach samorządowych. Zostało to wpisane do regulaminu partycypacji obywatelskiej obowiązującego w Figaro i każde kolejne wybrane w wyborach lokalnych władze są zobowiązane do stworzenia planu wraz z obywatelami. Niezależnie od tego, jakie są priorytety polityków w trakcie kampanii wyborczej, jakie składali obietnice wyborcze, na co kładli nacisk i jakie wyznaczali priorytety – nowo wybrane władze muszą na swoją czteroletnią kadencję przyjąć priorytety zarówno inwestycyjne, jak i te kierunkujące wszystkie pozostałe działania uzgodnione w procesie partycypacyjnym z obywatelami.
Jest to częstokroć niewygodne dla władz. Po uzgodnieniu priorytetów z mieszkańcami sporym wyzwaniem dla obecnego burmistrza było zwiększenie obecności policji w przestrzeni publicznej gminy. Priorytet ten został przeforsowany przez grupę mieszkańców-przedsiębiorców, jest jednak niezgodny z wizją gminy burmistrza – sam chciałby inaczej rozwiązywać problemy bezpieczeństwa, niż doposażając nowe partole policji. Jednak przystał na priorytet, który uzyskał wystarczające poparcie obywateli.
Wysokie natężenie partycypacji w trakcie tworzenia GPD wynika z założenia, że wszystkie działania zarządu uwzględniają nie tylko zdanie i propozycje obywateli (na tym poziomie można by mówić o konsultowaniu GPD ze społecznością), ale przede wszystkim zobowiązują się do realizacji decyzji podjętych wspólnie z obywatelami – tu już mówimy o współdecydowaniu.
PROCES TWORZENIA GMINNEGO PLANU DZIAŁANIA na lata 2012–2015
Głównym celem prac nad planem jest identyfikacja obszarów priorytetowych w działalności gminy na kolejne cztery lata. Pierwsza diagnoza została opracowana w 2004 r., w kolejnych latach jest aktualizowana w świetle bieżącej sytuacji i dynamiki zmian.
Strategia działania opracowywana jest w podobny sposób od 2004 r. Poniższy opis jest przykładem pracy nad strategią na lata 2012–2015. Proces każdorazowo dzieli się na dwie części. Pierwsza z nich dotyczy dużych inwestycji gminnych, druga – priorytetowych dla gminy kierunków rozwoju na bieżącą kadencję władz gminy. Tutaj skupimy się na części procesu dotyczącej priorytetowych kierunków rozwoju gminy.
Dodatkowo w tym samym czasie odbywały się prace związane z organizacją i przeprowadzeniem procesu budżetu partycypacyjnego. Był on podporządkowany debatom dotyczącym planu. Dzięki temu mieszkańcy mieli do dyspozycji na bieżąco informacje o stanie spraw w gminie i świadomość działań podejmowanych przez urząd w niedalekiej przyszłości. Samo głosowanie na propozycje w budżecie partycypacyjnym odbywało się w tym samym momencie, w którym miało miejsce głosowanie (poprzez priorytetyzowanie) na znaczące inwestycje do zrealizowania w bieżącej kadencji zarządu gminy.
1) Przygotowanie
Propozycja kształtu procesu opracowania strategii została przygotowana przez specjalistę ds. partycypacji i radę ds. partycypacji, a następnie musiała uzyskać aprobatę zarządu gminy.
2) Diagnoza
Władze przystępują do procesu, posiadając już swoje pomysły na priorytety kierunków działania i dużych inwestycji. Jednak sam proces każdorazowo rozpoczyna się od aktualizacji diagnozy dotyczącej bieżącej sytuacji Figaro. Pierwsza diagnoza została wykonana w 2004 r. Od tego czasu jest aktualizowana co cztery lata. Faza diagnostyczna odbywa się wewnątrz urzędu. W 2011 r. sytuacja analizowana była na podstawie danych posiadanych przez pracujących w gminie urzędników, którzy zajmowali się różnymi obszarami tematycznymi, oraz firmę zewnętrzną. Diagnoza dzieliła się na dwie części.
- Diagnozę ilościową i analizę SWOT wykonywaną przez firmę zewnętrzną oparto na danych, którymi dysponował urząd, uzupełnionych danymi zewnętrznymi. Na tej podstawie powstała analiza stanu wszystkich obszarów działalności gminy.
- Diagnozę dotyczącą stanu realizacji strategicznych planów rozwojowych gminy, m.in. strategii zrównoważonego rozwoju czy Planu Młodzieży, wykonała specjalistka ds. partycypacji, zatrudniona w urzędzie, z pomocą urzędników odpowiedzialnych za poszczególne obszary działania gminy.
Po naniesieniu poprawek i uzupełnień przez zarząd gminy dokument diagnostyczny został przekazany do zaopiniowania i naniesienia poprawek opozycji, komitetowi monitorującemu strategię zrównoważonego rozwoju i radzie ds. partycypacji. Również w tej części mogli wziąć udział mieszkańcy, składając swoje wnioski bezpośrednio w urzędzie.
Na podstawie opracowanej diagnozy zarząd gminy wybiera do dziesięciu priorytetowych kierunków działania na swoją kadencję, które zostaną poddane szerokim konsultacjom. W 2011 r. wybrano siedem priorytetów.
3) Konsultacje Gminnego Planu Działania
Konsultacje rozpoczęły się od zwołania zebrania Rady Ludowej mieszkańców gminy przez radę ds. partycypacji. Zebranie dotyczyło dwóch kwestii: dyskusji i propozycji mieszkańców w zakresie dużych inwestycji oraz prezentacji przygotowanej diagnozy, dyskusji na temat propozycji siedmiu priorytetów przedstawionych przez zarząd i propozycji mieszkańców dotyczących strategicznych kwestii rozwojowych.
Ponieważ było to kolejne zebranie dotyczące kształtowania strategii rozwoju, mieszkańcy przyszli już przygotowani. Uczestnicząc od lat w zarządzaniu gminą, mają wiedzę z poprzednich lat o tym, co proponowano, co zrealizowano i jakie kwestie pozostają do rozwiązania lub rozwinięcia. Stąd udział w publicznym zebraniu nie niesie ryzyka dużych konfliktów, składania przez mieszkańców nierealnych propozycji czy torpedowania wysiłków tworzenia dokumentu. Zebrania w tej formie i o takiej randze odbywają się co roku. Z upływem lat wszystkie strony nauczyły się dyskusji i racjonalnej argumentacji.
Rada Ludowa organizowana jest w możliwie nieformalnej atmosferze w weekend. Tak było również tym razem. Uczestniczyło w niej 51 mieszkańców, witanych przy wejściu do przestronnej sali obrad przez burmistrza i przedstawicieli rady ds. partycypacji. Dalej czekał na nich poczęstunek i materiały informacyjne. Na początek przedstawiono właśnie rozpoczęty proces tworzenia planu oraz wnioski z diagnozy, po czym nastąpiła grupowa dyskusja o priorytetach. Już przy wejściu do sali mieszkańcy losowali kolorowe karteczki przypisujące ich do grup. Zadaniem grup było opracowanie priorytetowych kierunków działań gminy i rozpisanie ich na dużych kartach rozwieszonych na ścianach. Po opracowaniu zagadnień mieszkańcy przechodzili do kart opracowanych przez inne grupy, dyskutując i wymieniając się opiniami. Wnioski z debaty wraz z wybranymi przez mieszkańców obszarami i propozycjami zostały zebrane przez przedstawicieli rady ds. partycypacji. Druga część spotkania dotyczyła dużych inwestycji.
Na podstawie diagnozy i zebranych w trakcie zebrania Rady Ludowej uwag urząd gminy w osobie specjalistki ds. partycypacji przygotował wstępną wersję Gminnego Planu Działania, która została przekazana radzie ds. partycypacji. Zadaniem rady było opracowanie dokumentu planu do powszechnych konsultacji na podstawie otrzymanego draftu. Z uwagi na skład rady i jej kluczową rolę w procesie, sam fakt tworzenia dokumentu konsultacyjnego niejako poza urzędem czy też w ramach rady ds. partycypacji (przez urząd wspólnie z opozycją, przedstawicielami strony społecznej i mieszkańcami) ma znaczenie, jeżeli chodzi o przejrzystość sytuacji i otwartość władz na wpływanie na treść dokumentu przez wszystkie strony procesu. Opracowany przez radę dokument jako podstawa debaty publicznej został powielony i wysłany do wszystkich domostw w gminie.
Konsultacje publiczne planu zorganizowano w trzech różnych formach:
a) Każdy mieszkaniec mógł zgłaszać uwagi do planu indywidualnie bezpośrednio i na piśmie lub drogą elektroniczną do urzędu gminy. Uwagi były przekazywane do Rady ds. partycypacji. Rada stworzyła również formularz kwestionariusza, który został rozesłany także do mieszkańców. Formularz był podzielony na siedem części, każda z nich omawiała poszczególne priorytety rozwojowe zapisane w drafcie PAM. Formularz umożliwiał również składanie własnych propozycji działań i priorytetów przez mieszkańców. Z tej formy skorzystało 11 osób.
b) Spotkania konsultacyjne z wybranymi grupami i podmiotami organizowane przez specjalistkę ds. partycypacji w imieniu rady ds. partycypacji. Miały na celu pozyskanie informacji o potrzebach tych grup i możliwych kierunkach działania urzędu, które mogłyby je zaspokajać. Spotkania miały charakter nieformalny i dostosowany każdorazowo do specyfiki grupy. Zorganizowano m.in. spotkanie z osobami starszymi (14 osób), debatę z przedsiębiorcami (osiem osób), z imigrantami uczęszczającymi na kurs języka katalońskiego (pięć osób), z młodzieżą z lokalnego klubu sportowego (osiem osób). Dodatkowo zorganizowano debatę ze specjalnie dobranymi osobami, przedstawicielami klubu sportowego, przedsiębiorcami, lokalnymi stowarzyszeniami, urzędnikiem ds. edukacji i organizatorem lokalnego festiwalu. Podsumowane wnioski ze spotkań zostały przekazane radzie ds. partycypacji.
c) Na podstawie wniosków ze spotkań konsultacyjnych i priorytetów wskazanych w drafcie planu został skomponowany zeszyt debaty rodzinnej, Stworzyła go Grupa ds. projektów edukacyjnych (jedno z ciał partycypacyjnych w gminie), a zaakceptowała Rada ds. partycypacji oraz zarząd gminy. Zeszyt składał się z pytań otwartych i zamkniętych, odwołujących się do metodologii, która umożliwiła przeprowadzenie statystycznej i jakościowej analizy danych uzyskanych od mieszkańców. Celem debaty rodzinnej było wzmocnienie dialogu na temat planu i działań gminy, włączenie w podejmowanie decyzji tych, którzy zazwyczaj nie interesują się jej sprawami, wprowadzenie elementu praktycznej lokalnej edukacji obywatelskiej do szkoły oraz włączenie dzieci w prace nad strategią. Zeszyt został rozdany w lokalnych szkołach, dzieci miały w ramach nieobowiązkowego zadania domowego pracować z rodzinami nad zagadnieniami takimi jak: sport, środowisko (popularyzacja wiedzy o jego ochronie), energia odnawialna, walka z kryzysem, edukacja i usługi dla ludności, urbanistyka i drogi publiczne, współistnienie i sprawy obywatelskie. Uzupełnione zeszyty dzieci oddawały w szkole, skąd były przekazywane Grupie ds. projektów edukacyjnych, która opracowała analizę zebranych informacji.
4) Ostateczna wersja planu
Podsumowaniem wszystkich uwag i propozycji oraz uzasadnieniem ewentualnego ich odrzucenia zajmuje się Rada ds. partycypacji. Ona również jest odpowiedzialna za stworzenie ostatecznej wersji dokumentu.
Częścią planu są wielkie inwestycje, których dotyczy druga część procesu partycypacyjnego. Tu również ważną rolę odgrywa Rada ds. partycypacji, która zgodnie z przyjętymi kryteriami ocenia propozycje złożone przez strony procesu (te same, które uczestniczą w pierwszej części). O priorytetach inwestycyjnych decyduje głosowanie obywateli, jednak większe szanse mają te projekty, które przyczyniają się do realizacji gminnych strategii i planów oraz w szczególności uwzględniają potrzeby grup marginalizowanych. Te projekty w ostatecznym rozrachunku, po głosowaniu otrzymują dodatkowe wagi punktowe. Mieszkańcy są o tym z góry informowani, nawet na karcie do głosowania projekty wpisujące się w realizacje różnych strategii mają odpowiednie oznaczenia.
Ostatecznie wszystkie wnioski, propozycje i wyniki głosowania trafiają do rady ds. partycypacji. Po pierwsze zajmuje się ona zidentyfikowaniem głównych sprzeczności pomiędzy uzyskanymi propozycjami a draftem planu. Chodzi o wykrycie możliwych konfliktów i wyraźnych sprzeczności. Po drugie Rada zastanawia się nad włączeniem propozycji do konkretnych obszarów działalności gminy, tak żeby plan był możliwie spójny.
O włączeniu do planu bądź odrzuceniu poszczególnych propozycji decydują kryteria ustalone w regulaminie partycypacji:
- techniczna i ekonomiczna wykonalność oraz zgodność z obowiązującym prawem,
- brak sprzeczności z polityką zrównoważonego rozwoju i szczególny nacisk na inkluzję społeczną,
- zgodność z sensem, celem i formatem dokumentu.
Rada nie może odrzucić propozycji, które spełniają te kryteria, szczególnie jest dotyczą one działań dotyczących grup mniejszościowych. Te propozycje, które mają duże poparcie społeczne i nie stoją w sprzeczności z draftem planu, są bezpośrednio włączane do ostatecznej wersji dokumentu. Każde odrzucenie propozycji musi zostać uzasadnione.
Biorąc pod uwagę całokształt debaty i przegląd poszczególnych propozycji, Rada sporządza ostateczną wersję dokumentu strategii zawierającą priorytetowe kierunki działań, poszczególne propozycje uzupełniające wraz z listą pięciu dużych priorytetowych inwestycji. Dokument jest następnie przesyłany do zarządu gminy w celu ostatecznego zatwierdzenia.
Cały proces kończy zebranie publiczne, na którym prezentowany jest nowy Gminny Plan Działania.
Podsumowanie udziału mieszkańców w procesie tworzenia GDP
- Udział w Radzie Ludowej:
– walidacja diagnozy,
– składanie propozycji projektów inwestycyjnych,
– składanie propozycji kierunków rozwoju i propozycji działań. - Udział w Debacie Rodzinnej w szkole i w domu: „Co zrobiłbyś/zrobiłabyś na miejscu burmistrza?”
– priorytetyzacja projektów inwestycyjnych,
– wskazywanie i priorytetyzacja kierunków rozwoju gminy i propozycji działań. - Udział w debatach grupowych:
– opiniowanie kierunków rozwojowych gminy,
– składanie propozycji działań. - Udział w badaniu kwestionariuszowym:
– składanie propozycji działań i inwestycji,
– priorytetyzowanie inwestycji gminnych. - Udział w spotkaniach publicznych:
– dotyczącym struktury procesu partycypacyjnego,
– dotyczącym akceptacji Gminnego Planu Działania.
Harmonogram
4. Finanse
Figaro jest gminą o ograniczonych zasobach finansowych. Roczny budżet wydatków gminy to 2 mln euro, z czego połowa to koszty bieżącej działalności. Jednak mimo bardzo ograniczonych zasobów partycypacja obywatelska jest priorytetem budżetowym. Władze poszukują różnych źródeł finansowania procesów partycypacyjnych. Znaczącą rolę w tym zakresie odgrywa finansowanie części przedsięwzięć ze środków pozyskiwanych od władz autonomicznego rządu regionalnego Katalonii oraz dystryktu Barcelony. W ten sposób przez kilka lat finansowano jedną trzecią etatu specjalistki ds. partycypacji. Na pozostałe dwie trzecie etatu specjalistka była zatrudniania w innych gminach, realizując podobne działania. Również część materiałów (jak zeszyt debaty publicznej) była finansowana z środków zewnętrznych.
Sytuacja zmieniła się w 2013 r. Dotacje skończyły się z powodu ograniczeń finansowych związanych z kryzysem ekonomicznym, który szczególnie mocno dotknął Hiszpanię. Organicznie działań gminy nie dotyczyło zresztą tylko obszaru partycypacji. Jak to określił burmistrz: „obecnie [2013 r., przyp. aut.] stać nas jedynie na finansowanie bieżącej działalności urzędu”. W związku z tym gmina nie była w stanie utrzymać jednej trzeciej etatu specjalistki ds. partycypacji. Jednak wiedza i umiejętności, które pozostawiła ona w urzędzie, przetrwała zachowana w jego pamięci instytucjonalnej i gmina jest gotowa do dalszych działań partycypacyjnych. Jak twierdzi burmistrz, nie jest konieczne drukowanie drogich materiałów informacyjnych, np. zeszyt debaty rodzinnej można wydrukować na urzędowej drukarce. A ponieważ członkowie rady ds. partycypacji pełnią swoje funkcje społecznie, działalność podstawowego ciała partycypacyjnego, gromadzącego obywateli, organizacje i polityków, jest kontynuowana bez przeszkód. Kryzys nie jest dla władz wymówką do zamykania się na dialog z obywatelami.
5. Rezultaty
W wyniku tych i innych działań partycypacyjnych wszystkie ważniejsze decyzje dotyczące gminy są podejmowane wspólnie ze społecznością lokalną. Zaangażowanie mieszkańców w politykę uzyskało wymiar strukturalny, co najlepiej widać na przykładzie powiązanych ze sobą procesów partycypacyjnych oraz poprzez strukturę instytucjonalną partycypacji.
Rezultaty ilościowe działań związanych z tworzeniem strategii mówią same za siebie. W maleńkim Figaro, liczącym 1700 mieszkańców, do strategii rozwoju złożono w ten czy inny sposób 462 propozycje.
Bezpośrednim rezultatem wszystkich działań jest opracowana ostateczna wersja planu. Z punktu widzenia urzędu i władzy jest to plan, który oddaje obraz obecnie najbardziej potrzebnych działań. Pewność burmistrza wynika ze skrupulatności przeprowadzonego procesu partycypacyjnego, włączenia w działania możliwie największej liczby mieszkańców i zadbania o ich jak najlepsze poinformowanie, które umożliwia rzeczową debatę.
Plan jest własnością społeczności. To trywialne stwierdzenie w Figaro nabiera nowego sensu. Tu faktycznie mieszkańcy utożsamiają się z działaniami prowadzonymi przez zarząd gminy, widzą w nich swoje propozycje i postulaty, doceniają zmiany, które zachodzą od lat. Czują się dzięki temu u siebie. W całej gminie jest tylko kilka osób, które nie odnoszą się z entuzjazmem do prowadzenia procesów partycypacyjnych, mają swoją reprezentację polityczną, ale nie torpedują prac związanych z procesami partycypacyjnymi. Po prostu w nich nie uczestniczą.
Z perspektywy czasu głównym rezultatem konsekwentnej polityki włączania mieszkańców w zarządzanie gminą jest trwały i stabilny rozwój gminy, który nie budzi oporu obywateli. Nie są oni zdziwieni zachodzącymi zmianami – dyskutują ich przyjęcie.
Również dla koalicji obywateli rządzącej gminą od 2003 r. wynik postawienia na partycypacyjne zarządzanie jest pozytywny. Mieszkańcy nie chcą jej odsuwać od władzy. W ten sposób poniekąd odsuwaliby od władzy samych siebie.
Ponieważ Figaro ze swoją długoletnią tradycją partycypacji obywatelskiej stało się ewenementem na skalę kraju (a niektórzy twierdzą, że również świata), może również liczyć na wsparcie władz regionalnych. Z uwagi na kryzys w 2013 r. nie przeprowadzono procesu budżetu partycypacyjnego. W kolejnym roku gmina ma jednak otrzymać dotację z dystryktu Barcelony pozwalającą na wznowienie działań związanych z budżetowaniem partycypacyjnym.
Regionalne, krajowe i światowe uznanie dla Figaro wiąże się również z wymiernymi korzyściami dla samych mechanizmów partycypacji w gminie, która została wytypowana przez władze dystryktu Barcelony do przeprowadzenia ilościowej i jakościowej ewaluacji dotychczasowych procesów budżetów partycypacyjnych. Pozyskana w ten sposób wiedza posłuży do modernizacji praktyk partycypacji w tym zakresie.
6. Problemy/wyzwania
Oprócz wyzwań finansowych chwilowo kładących się cieniem na procesach partycypacyjnych, bieżąca ocena działań podjętych w ramach tworzenia strategii pokazała słabość przygotowania jednego z ważniejszych elementów konsultacji planu: spotkań konsultacyjnych z wybranymi grupami. Specjalistka ds. partycypacji stwierdziła, że nie została wykonana odpowiednia praca pozwalająca na dotarcie do odpowiedniej liczby uczestników spotkań oraz ich zaangażowanie, a sama ich zaplanowana struktura (swobodna rozmowa o potrzebach i priorytetach) nie była wystarczająco dobrze przygotowana, aby pozyskać zadowalający materiał. Przed kolejną edycją tworzenia strategii braki te mają zostać uzupełnione.
Innym wyzwaniem okazał się język tworzonego draftu dokumentu konsultacyjnego. Fizycznie był on spisany przez specjalistkę ds. partycypacji na podstawie przygotowanych przez radę wniosków, notatek i stanowisk. Już w momencie zapoznawania się członków rady z dokumentem zwracano uwagę na nieprzystępność języka, jakim draft został spisany. Naniesiono więc odpowiednie poprawki redakcyjne ułatwiające mieszkańcom zapoznawanie się z jego treścią. Aby uniknąć podobnej sytuacji w przyszłości, szczególnie podczas redakcji ostatecznej wersji planu, specjalistka ds. partycypacji została wysłana na kurs przejrzystego formułowania dokumentów. W Figaro problemy rozwiązuje się od razu.
7. Czynniki sukcesu/rekomendacje
- Uczestnictwo obywateli w procesie od samego początku i na każdym kolejnym etapie.
- Wszechstronność i rozmach w skali całej gminy oraz jej populacji.
- Nastawienie procesu na debatę, poszukiwanie propozycji i otwartość wobec wkładu obywateli.
- Jasność struktury procesu i kolejności działań – przedstawienie planu działań na początku z określeniem przybliżonych dat kolejnych wydarzeń, określenie ról poszczególnych stron procesu, w tym ogółu mieszkańców.
- Oparcie procesu partycypacyjnego na tradycyjnych formach spotkań obywateli i ugruntowanych instytucjach zajmujących się partycypacją obywatelską.
- Przemyślana i realizowana od lat metodologia pracy.
- Osadzenie procesu w siatce działań partycypacyjnych dotyczących rozwoju gminy i planowania strategicznego – mieszkańcy otrzymują jasny obraz działań zarządu gminy.
- Nastawienie władz gminy na konsekwentne włączanie obywateli w zarządzanie wspólnymi zasobami, co w dłuższej perspektywie oswaja mieszkańców z trudnymi zagadnieniami tworzenia planów i strategii.
Tekst i zdjęcia: Oktawiusz Chrzanowski, specjalista ds. partycypacji publicznej, Fundacja Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych
Tekst powstał na podstawie wizyty studyjnej w 2013 r. i zebranych materiałów.
Fragmenty cytowane w tekście: tłumaczenie własne.