Zofia Komorowska
Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”Kuba Wygnański
Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”prezentacja i dyskusja
Jak to się stało, że demokracja ateńska, do której tak często się odwołujemy, wyłaniała swoich przedstawicieli (pełniących role rotacyjnie) w drodze losowania, a nie elekcji? Dlaczego losowanie było istotnym elementem wyboru władz we Florencji od XIV do XVI wieku?
W czasie sesji przedstawimy powody, dla których system losowania – zmierzający do wyłonienia próby reprezentatywnej (mini-public) – może skutecznie uzupełniać inne formy rządzenia. Bywa on bardziej wiarygodny niż demokracja przedstawicielska (szczególnie tam, gdzie jest niska frekwencja wyborcza) i opinie wyrażane w otwartych konsultacjach, w których często zwyciężają środowiska najbardziej aktywne. Często bywa tak, że podjęte w trybie pseudoreprezentacji i samoselekcji decyzje w konsekwencji dotykają tych, którzy – choć liczniejsi – są mniej słyszalni.
System losowania pozwala przekroczyć problem braku różnorodności zarówno poglądów, jak i typu uczestników. Jest też traktowany jako uczciwy i dający wszystkim równe szanse. Tworzy przestrzeń zaangażowania nienaznaczoną politycznymi (partyjnymi) podziałami. Sytuacja mini-public pozwala niejako unieważnić czy zawiesić politykę opartą na rożnego rodzaju „kodach”, totemach, symbolach i ideologiach. Może dlatego tak bardzo warto się nią obecnie zainteresować.
W czasie sesji omówimy zarówno teoretyczne podstawy podejścia mini-public, jak i konkretne przypadki stosowania go w praktyce. I będziemy na ten temat rozmawiać.